Deze week is het weer donorweek. Daarbij wordt gedaan alsof het de gewoonste zaak van de wereld is om een donorcodicil in te vullen. Sterker nog, je krijgt de indruk dat je asociaal zou zijn wanneer je deze schriftelijke verklaring niet aflegt. Maar wat veel mensen niet weten is dat organen van dode mensen niet getransplanteerd kunnen worden. Alleen wanneer iemand nog leeft lukt het soms om een orgaan over te zetten in een ander levend lichaam. Om te verbloemen dat een orgaan dus wordt uitgesneden terwijl de donor nog in leven is heeft men het eufemisme van “hersendood” bedacht. Deze term is even misleidend als te stellen dat mensen die slapen “slaapdood” zouden zijn, en dat het geen probleem zou zijn om slapende mensen eerst te beroven van minimaal één orgaan en daarna van hun leven. Wie dus een donorcodicil heeft ingevuld geeft daarmee toestemming aan de ziekenhuisslagers om feitelijk euthanasie te plegen wanneer iemand in kritieke toestand in een ambulance belandt.
Krijg je dus volgende week iemand aan de deur, vraag dan eens door over de misleidende aanduiding van “hersendood”. Eerlijk gezegd denk ik dat iemand die ongeïnformeerd een donorcodicil invult misschien zelf wel hersendood is, of in ieder geval verstandelijk beperkt. Vraag dan ook eens of een nog levende donor pijn voelt bij het opensnijden. Er zijn namelijk landen waar de donor eerst wordt verdoofd. En vanaf hoeveel procent kans op overleven wordt eigenlijk besloten dat een zwaargewonde opgeofferd mag worden door als donor te fungeren? Is daar een algemene richtlijn voor, of is dat afhankelijk naar de vraag naar het betreffende donororgaan? En hoe zit het eigenlijk met de nabestaanden? Weten zij dat het de slagers waren die besloten hebben om de donor te doden? Feitelijk hebben we het hier dus over moord, oftewel een overtreding van het Zesde Gebod.
Kortom, de eenzijdige “voorlichting” door de overheid met betrekking tot orgaandonatie is een grote schande. Het verhaal heeft twee kanten, en die dienen allebei in voldoende mate te worden belicht. Als tegenwicht tegen de misleidende overheid heb ik daarom in deze nieuwsbrief de keerzijde naar voren gebracht. Wil je meer weten over deze keerzijde, bezoek dan de Nederlandstalige website organ-donation.info (link), en klik dan op ‘Nee toch!’. Daar vind je ook hoe jezelf uit te schrijven als orgaandonor.
Denken we even door over het belang van de overheid bij orgaandonatie, dan vinden we het ijskoude antwoord dat de overheid de verplichting is aangegaan om te zorgen dat de mensen die zij als onderpand heeft gebruikt voor geldelijke leningen zo lang mogelijk blijven bestaan gedurende hun productieve (lees: belastingbetalende) leven. Indien het leven van een nog productief iemand aanzienlijk verlengd kan worden door dat van een zwaargewonde, die mogelijk niet meer zo lang te leven heeft, op te offeren, dan is dat vanuit dat belang een goede zaak. Weet iemand overigens of er organen zijn weggesneden uit Friso? Of is dat weer een compleet ander verhaal?
Naschrift: Bovendien werken de meeste transplantaties alleen met behulp van veel medicijnen, die het afstoten moeten voorkomen. Dat is ook logisch want er wordt een lichaamsvreemd orgaan binnengebracht. En gelijktijdig wordt ook nog eens een vreemde levensenergie binnengebracht. De verhalen van mensen die na een transplantatie een ander karakter hebben gekregen zijn legio.
Bron: Pateo.nl
3 Comments