Ieder van ons is een mens. Ieder van ons is ook een rechtspersoon, veelal afgekort tot persoon. Velen menen ten onrechte dat beide begrippen (mens en persoon) exact dezelfde betekenis zouden hebben. Dat is echter niet het geval. Wil je hier meer over weten, lees dan hier het artikel dat Mister Anarchiel hierover schreef (op 24 januari 2009).
Als mens zijn we soeverein. Dat is namelijk ons geboorterecht.
Als persoon worden we (Nederlanders) als onderpand gebruikt door de Nederlandse staat. En in België is dat niet anders. Het schijnt dat voor iedere natuurlijke persoon die eigendom is van de Nederlandse staat, de Nederlandse staat gemiddeld ver boven een half miljoen euro heeft kunnen lenen.
Zoals wellicht bekend verzet ik me tegen de zorgverzekeringswet die iedere Nederlandse persoon verplicht een zorgverzekering afgesloten te hebben (link). Afgezien van de farmaceutische belangen achter deze zorgfraude gaat het hier natuurlijk ook om het beschermen van het onderpand. Om diezelfde reden worden we verplicht autogordels en helmen te dragen. Indien de Nederlandse staat deze verplichtingen niet zou opleggen, dan zouden de geldverstrekkers moeilijk kunnen gaan doen over de uitstaande leningen of over het verstrekken van nieuwe leningen. Al deze verplichtingen zijn dus vooral bedoeld om de waarde van het onderpand veilig te stellen. De staat maakt zich dus niet druk om jouw en mijn ‘veiligheid’; de staat maakt zich druk om het eventueel verliezen van financiële speelruimte.
Als mens zijn we onaantastbaar. Maar als persoon hebben we te maken met allerlei rechten en plichten (of is dat slechts schijn?). Er is een juridische procedure waarbij een scheiding wordt aangebracht tussen beide. Wil je hier meer over weten, klik dan hier.
De eerste stap is dat je bij jouw persoonsgegevens in de Gemeentelijke Basisadministratie (GBA) een aantekening laat maken dat jouw gegevens niet zonder voorafgaande schriftelijke toestemming verstrekt mogen worden aan handelsondernemingen, overheidsinstanties, gerechtelijke partijen en/of derde partijen. In het ambtelijke jargon heet dit ‘geheimcode 7’. In deze brief claim je als mens ook het alleenrecht op het voeren van jouw naam.
Ik heb deze brief inmiddels aan het College van Burgemeester en Wethouders van mijn woonplaats gestuurd. Ook heb ik deze week de bevestiging gekregen dat mijn verzoek is uitgevoerd.
Dit betekent dat ik als mens een naam heb, en als persoon een nummer. Dat persoonsnummer wordt aangeduid als BSN, wat volgens mij staat voor de Duitstalige omschrijving Bürger Sicherheits Nummer. Dat is namelijk het registratienummer van het onderpand, wat als zekerheid voor de geldverstrekkers dient voor het door de staat geleende geldbedrag.
De verwarring tussen mens en persoon komt vooral omdat de mensnaam ook wordt gebruikt om naar de persoon in kwestie te verwijzen. Veelal wordt in formele documenten deze mensnaam zelfs volledig in kapitale letters weergegeven, om te benadrukken dat het om de kapitale waarde van de persoon als onderpand gaat.
De scheiding tussen mens en persoon wordt het meest duidelijk wanneer beiden op een verschillend adres woonachtig zijn. In dat geval wordt alle post voor jou als persoon in een andere brievenbus bezorgd dan voor jou als mens. Zeker in het geval van dwangbevelen, deurwaarders en andere intimidatiepogingen kan het voor een mens fijn zijn dat deze maatregelen alleen getroffen kunnen worden tegen de rechtspersoon. Maar wanneer deze truc alleen maar wordt uitgehaald om onder betalingsverplichtingen uit te komen, dan heb ik daar mijn bedenkingen bij.
Waar het mij om gaat is dat er blijkbaar allemaal contracten zijn gemaakt tussen mij als rechtspersoon en andere rechtspersonen zonder dat ik deze contracten persoonlijk heb ondertekend. Hoe kunnen dergelijke contracten dan rechtsgeldig zijn? Ik heb ook nooit aan derden het recht gegeven om namens mij en voor mij overeenkomsten af te sluiten.
Daarom ben ik van mening dat bijvoorbeeld de zorgverzekeringswet niet op mij van toepassing is. Ik zorg zelf voor mijn gezondheid, en daar heb ik geen verzekering voor nodig. Ik merk dat sommigen menen dat dit asociaal zou zijn, omdat ze beweren dat de samenleving dan mijn eventuele rekeningen zou moeten betalen. Die redenering kan ik niet volgen. Wanneer ik kosten maak die ik niet kan verhalen op een verzekering, dan moet ik die toch gewoon zelf betalen? In mijn geval kan ik gewoon nooit iets verhalen op een verzekering. Daarmee is dat argument van tafel, lijkt me.
Wat rest is de poging om éénzijdig afgesloten ‘contracten’ rechtsgeldig te laten lijken. Volgens mij klopt daar helemaal niets van. Ik wil dat graag uitgezocht hebben. Wie kan daar iets zinnigs over zeggen? Bij voorbaat dank voor de moeite.
Zeist, vrijdag 17 februari 2012
Johan Oldenkamp
1 Comment