Een pleidooi voor het recht op dissidentie
Het zijn harde tijden voor wie als burger niet ‘correct’ denkt, dat wil zeggen anders dan de meerderheid.
Men krijgt allerlei etiketten opgeplakt, die kunnen gaan van ‘gestoord’ tot extremistisch, staatsgevaarlijk, anti-semitisch. Het meest milde en populaire stigma is evenwel dat van ‘complotdenker’. Iedere kritische denker wordt hierbij vlotjes over dezelfde kam geschoren van wie denkt dat Elvis Presley nog leeft en een afslankingscentrum uitbaat in Gentbrugge.
De meeste ‘complotdenkers’ zijn echter normale, intelligente en bezorgde mensen die na grondig onderzoek en op basis van feiten, argumenten en gezond verstand tot de conclusie komen dat de officiële versie dikwijls niet klopt en dat de meeste evoluties niet zomaar gebeuren maar omdat daar op voorhand op het hoogste niveau en achter de schermen over beraamd en beslist is door een beperkte groep mensen, die omzeggens alle macht in handen hebben.
Wie het dossier bestudeert van nine eleven, de global warming, de financiële crisis, de economische evolutie, de gezondheidszorg, de monopolisering van de voedselproductie, de zovele ‘legitieme’ oorlogen en conflicten, de toenemende pollutie door chemicaliën en stralingen allerlei, enz. botst op een berg van eigenaardige vaststellingen, die de indruk versterken dat we onvoorstelbaar belogen en bedrogen worden en vooral dat we in een richting gedwongen worden die we als mensen niet willen en die telkens weer slechts de belangen dient van een bijzonder kleine elite. Minder dan 1 % bezit het overgrote deel van de rijkdom op deze wereld … ? En toch: wie dit niet als het resultaat ziet van toeval maar van een plan wordt genegeerd, gemarginaliseerd of gediscrediteerd.
Het meest verontrustende is echter de vaststelling dat het open debat en het recht op vrije meningsuiting meer en meer in het gedrang komen. Het loutere feit van anders te denken en kritisch te zijn heeft voor gevolg dat men je niet ernstig neemt. Het wordt zelf verklaard als een ziekelijke neiging, een mentale aberratie, een disfunctioneren van de hersenen. Men gaat ervan uit dan je zo’n fantast bent die achter alles van alles vermoedt dat er uiteraard niet is.
Er heerst dus een soort agressieve onverdraagzaamheid, die zorgwekkend wordt en waarbij steeds het bestaande statusquo, de heersende machtstructuren en het geldend gezag verdedigd worden. Een dwarsdenker is niet alleen een domdenker maar wordt ook als hinderlijk tot zelfs gevaarlijk voor de maatschappij beschouwd. Dit soort mensen moet dus stevig aangepakt worden om dramatische uitschieters als Anders Behring Breivik te vermijden…
Deze kruistocht tegen de dissidentie wordt in belangrjke mate aangevoerd door academici met in hun kielzog de mainstream media, de politici, de academische wereld, de ambtenaren, enz. . Regelmatig wordt de bevolking hiervoor gewaarschuwd en recentelijk werden hierover ook enkele boeken gepubliceerd :
- ” Dead and Alive- Beliefs in Contradictory Conspiracy Theories ” van psycholoog Michael J. Wood
- ” De ongelovige Thomas heeft een punt – Een handleiding voor kritisch denken ” van filosofen Maarten Boudry en professor Johan Braeckman
Deze algemene trend van onverdraagzaamheid tegenover anders denken geldt eveneens binnen de politieke wereld : iedereen roept om ‘meer Europa’ , ook al berooft deze kunstmatige en totaal ondemocratische constructie de doorsnee burger in toenemende mate van zijn welvaart, zijn werkzekerheid, zijn gezondheid, zijn politieke inspraak, zijn rechten en zijn privacy…
Het lot van dissidenten binnen de academische wereld is al niet veel beter.
Zo is het binnen de medische wereld bijzonder riskant om zich kritisch uit te laten tegenover de ene, alleszaligmakende westerse geneeskunde en de invloed hierop van big mama pharma. Het is binnen het milieu van meteorologen en klimatologen ‘not done’ de chemtrails als ernstig te nemen en zeker niet om te twijfelen aan het dogma van de global warming. Wie de evolutietheorie van Darwin ter discussie stelt wordt aan de schand- of pispaal gekluisterd.
Enkele recente voorbeelden van volgens ons onredelijk intolerante reacties tegenover mensen met maatschappelijk aanzien :
In Nederland stelt *huisarts Van der Linden* op TV kritische, goed onderbouwde vragen bij het nut van vaccinatie en stelt vast dat er een vermoeden van belangenvermenging is bij de hoofdverantwoordelijken met de pharmaceutische industrie. Reactie : het RIVM en zijn directeur spannen een bodemprocedure in , die financieel niet haalbaar is voor deze dokter . Resultaat : er wordt spontaan een stichting opgericht en een petitie georganiseerd .
Bij ons wijst *apotheker Fernand Haesbrouck* al jaren op de onrustwekkende evolutie om onze kinderen voor allerlei al dan niet kunstmatig gecreëerde ziekten psychotrone geneesmiddelen voor te schrijven, die de facto drugs zijn en bv. leiden tot depressief en suïcidaal gedrag. Hij moet zich nu voor de derde maal verantwoorden voor de orde der apothekers op basis van een anonieme klacht. Ter ondersteuning van hem loopt er nu ook een petitie.
De KU Leuven onslaat Barbare Van Dyck, een wetenschappelijk medewerker, die aanwezig was op een demonstratie bij een proefveld van genetisch gemanipuleerde gewassen. Ze wou gewoon het zeer problematische van GGO’s ter maatschappelijke discussie helpen stellen, maar dit kon niet getolereerd worden door de universiteit, die meer en meer de dienstmaagd van technologie en economie geworden is.
Aan de TU Delft is ingenieur Coen Vermeeren, docent ruimte- en luchtvaarttechnieken, ‘onder toezicht geplaatst’ van de rector magnificus omdat hij het imago van deze universiteit in discrediet gebracht heeft door ‘onwetenschappelijk’ gedrag. Concreet wordt verwezen naar het feit dat hij in het verleden gepleit heeft voor een objectief onderzoek naar nine eleven, dat hij af en toe gesignaleerd wordt in kringen van mensen die ‘geloven’ in het bestaan van chemtrails en dat hij in lezingen en interviews het fenomeen van UFO’s ernstig neemt.
Als burgerbeweging zijn we ongerust over deze evolutie en roepen we iedereen op tot een volwassen, onafhankelijke en open dialoog over alles wat in onze maatschappij een debat verdient en zeker als het zich als een onrustwekkend fenomeen aandient dat de toekomst van de mensheid en deze planeet in gevaar brengt.
Waarheid
De waarheid is geen definitief verworven zekerheid. Het is een goed waarnaar telkens opnieuw moet gestreefd worden. Wie achterom kijkt bespeurt een slagveld van gesneuvelde waarheden en beseft samen met Schopenhauer dat iedere nieuwe waarheid meestal deze drie fasen doorloopt:
- Eerst wordt ze belachelijk gemaakt.
- Dan wordt ze hevig bestreden.
- Tenslotte wordt ze vanzelfsprekend aangenomen
Namens de burgerbeweging Belfort-group,
Peter Vereecke
Bron: earth-matters.nl